پذیرش فناوری اطلاعات و تحولات عصر دیجیتال به‌عنوان یک بستر برای توسعه سازمان‌ها امری است که برخی مدیران آن را به‌راحتی می‌پذیرند، اما بعضی دیگر در مقابل آن مقاومت می‌کنند. مدیرانی در عصر دیجیتال باعث پیشرفت و توسعه سازمان خود می‌شوند که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را می‌پذیرند و در رفتار‌های روزانه خود نیز این باور را نشان می‌دهند و در عمل به آن گرایش دارند.
به گزارش تابناک همدان، پذیرش فناوری اطلاعات و تحولات عصر دیجیتال بستری برای توسعه و بقاء یک سازمان است. اما مدیران سازمان‌ها رفتار‌های متفاوتی را در مقابل تحولات فناوری اطلاعات از خود نشان می‌دهند. به همین منظور نوع برخورد و تصمیم مدیران در قبال پذیرش فناوری اطلاعات و تحولات عصر دیجیتال را به شش دسته تقسیم می‌شود:
مدیر ریاکار: مدیری است که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را به‌خوبی بیان می‌کند، ولی در عمل اجرا نمی‌کند.
مدیر متزلزل: مدیری است که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را با اکراه می‌پذیرد، اما برای پرداختن به مسائل آن آمادگی نشان نمی‌دهد.
مدیر منکر: مدیری که معتقد است فناوری اطلاعات ارزش ناچیزی دارد و نظر خود را با صراحت بیان می‌کند.
مدیر هوادار: مدیری که قانع شده است فناوری اطلاعات اهمیت راهبردی دارد و خود را نیز در آن کارشناس و صاحب‌نظر می‌داند.
مدیر شاه‌منش: مدیری که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را می‌پذیرد و بهترین مدیر عالی فناوری اطلاعات خود را نیز مأمور این کار می‌کند و خودش عقب‌نشینی می‌کند.
مدیر معتقد: مدیری که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را می‌پذیرد و درک می‌کند که این امر می‌تواند برای او و سازمانش مزیت رقابتی باشد و در رفتار‌های روزانه خود نیز این باور را نشان می‌دهد و در عمل به آن گرایش دارد.
تنها این دسته از مدیران هستند که می‌توانند سازمان‌ها را برای رویارویی با چالش‌های عصر دیجیتال رهبری کنند./ شفقنا
به گزارش تابناک همدان، پذیرش فناوری اطلاعات و تحولات عصر دیجیتال بستری برای توسعه و بقاء یک سازمان است. اما مدیران سازمان‌ها رفتار‌های متفاوتی را در مقابل تحولات فناوری اطلاعات از خود نشان می‌دهند. به همین منظور نوع برخورد و تصمیم مدیران در قبال پذیرش فناوری اطلاعات و تحولات عصر دیجیتال را به شش دسته تقسیم می‌شود:
مدیر ریاکار: مدیری است که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را به‌خوبی بیان می‌کند، ولی در عمل اجرا نمی‌کند.
مدیر متزلزل: مدیری است که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را با اکراه می‌پذیرد، اما برای پرداختن به مسائل آن آمادگی نشان نمی‌دهد.
مدیر منکر: مدیری که معتقد است فناوری اطلاعات ارزش ناچیزی دارد و نظر خود را با صراحت بیان می‌کند.
مدیر هوادار: مدیری که قانع شده است فناوری اطلاعات اهمیت راهبردی دارد و خود را نیز در آن کارشناس و صاحب‌نظر می‌داند.
مدیر شاه‌منش: مدیری که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را می‌پذیرد و بهترین مدیر عالی فناوری اطلاعات خود را نیز مأمور این کار می‌کند و خودش عقب‌نشینی می‌کند.
مدیر معتقد: مدیری که اهمیت راهبردی فناوری اطلاعات را می‌پذیرد و درک می‌کند که این امر می‌تواند برای او و سازمانش مزیت رقابتی باشد و در رفتار‌های روزانه خود نیز این باور را نشان می‌دهد و در عمل به آن گرایش دارد.
تنها این دسته از مدیران هستند که می‌توانند سازمان‌ها را برای رویارویی با چالش‌های عصر دیجیتال رهبری کنند./ شفقنا
