با توجه به روی کار آمدن دولت منتخب و احتمال تغییرات اساسی در آرایش سیاسی و اجتماعی و…در جامعه برآن شدیم تا در روز خبرنگار، پیگیر خواستهها و مطالبات خبرنگاران از دولت منتخب باشیم. چرا که شنیده شدن مطالبات اهالی رسانه علاوه بر افزایش تعاملات خبرنگاران با ارکان دولت، میتواند به تبادل ایدهها و پیشنهادات بین این دو ارکان بیانجامد.
به گزارش
تابناک همدان، به نقل از شفقنا؛ سیما بابایی خبرنگار فرهنگی روزنامه سازندگی با اشاره به اینکه دولت دست آنها را در انتشار مطالب باز بگذارد، به شفقنا رسانه میگوید: چقدر خوب بود که میتوانستم مطالباتم را بیان کنم؛ مثلا بنویسم که تدبیری برای اقتصاد روزنامههای مستقل داشته باشند تا به تبعِ آن وضعیت روزنامهنگاران نیز بهبود پیدا کند. یا اینکه بگویم صنفی باشد مثلِ تمامِ اصناف که پیگیرِ حقوقشان باشد؛ آنزمان که روزنامهشان بسته میشود یا اصلا خیلی ساده جایی باشد که روزنامهنگار زمانِ عسرتِ زندگی، دلشان به آنجا خوش باشد. یا اصلا فکری به حالِ امنیتِ شغلیشان کند که هیچوقت نداشتهاند و هزار چیزِ دیگر.
او ادامه میدهد:، اما راستش من از دولتِ جدید (مثلِ دولتهای قبلی) هیچکدام از این مطالبات را نمیخواهم. (یعنی در این سالهای زیادِ روزنامهنگاری، یاد گرفته ام که نمیتوانم بخواهم) بهجایش چه میخواهم؟ هیچ… بگذارند که زندگی کنیم. بگذارند این مطبوعاتِ نیمهجان باقیمانده نفس بکشند. این ماجرا را درک کنند که با ضعفِ مطبوعاتِ قوی، رسانههایی که سیاستشان هر چه باشد، صلاحِ وطن نیستند و اخبارِ زردِ برخی رسانههای مجازی، جان گرفتهاند. این نکته را متوجه باشند که سانسورِ محتوایی و مهمتر از آن اقتصادی، پیکرهای نیمه جان از مطبوعات باقی گذاشته که جامعه هیچ نگاهی به آن ندارد و نیازِ خبر و تحلیلش را در جای دیگری جستوجو میکند. جایی که اینجا نیست. با روزنامهنگارانی که اینجا نیستند و رسانههایی با بودجههای میلیون دلاری در جهتِ سیاستهای کشوری که آن بودجه را میدهد.
بابایی با اشاره به نقش و تاثیر گذاری رسانههای منتقد برای کشور توضیح میدهد:ای کاش دولتها این ماجرا را متوجه باشند که یکی از مهمترین راههای نجاتِ این سرزمین از قلمِ منتقدانش میگذرد. منتقدانی که هنوز اینجا ماندهاند و دلشان برای وطن میتپد.
زینب موسوی، خبرنگار هم با بابایی درباره انتظارت خود از دولت منتخب موافق است و به شفقنا رسانه میگوید: یکی از مطالبات اهالی رسانه از دولت سیزدهم، این است که دولت کمترین دخالت را در این حوزه داشته باشد و فضا را به دست بخش خصوصی بسپارد تا رقابتی شود و جان تازهای به مطبوعات و رسانه بدهند و رسانه را به معنای واقعی کلمه نزدیک کنند. نه اینکه رسانهها به دلیل وجود ترسهای مختلف امنیتی و مالی خودشان را به سمت محافظه کاری منفی پیش ببرند.
او میگوید: هرچقدر رسانهها خروجی درست تری داشته باشند، به باز شدن فضا کمک میکنند. درحالی که دخالتهای دولت در بخشهای مختلف چه در بخشهای سیاسی، امنیتی، مالی و… شرایط را برای پیشرفت رسانهها کند میکند.
موسوی تاکید میکند: از طرف دیگر نگاه حاکم در دولت بر مطبوعات به گونهای است که فضای تبادل اطلاعات را خیلی برنمی تابد. منظورمان از دولت در اینجا، فضای حاکمیتی است. اینکه ما در بخشهای مختلف حاکمیتی بتوانیم فضا را برای رسانهها و فعالیت هایشان بستهتر کنیم. هم در جریان آزاد اطلاعات مانع ایجاد کردیم و هم اینکه اجازه نمیدهیم رسانهها زایندگی و خلاقیت داشته باشند و رسانههای ما محدود به اطلاع رسانی صرف میشوند و در آن تحلیل خیلی راه پیدا نمیکند.
این خبرنگار با اشاره به نقش فضای رقابتی برای خبرنگاران توضیح میدهد: بنابراین فکر میکنم هرجا دولت و نهادهای حاکمیتی بتوانند تا جایی که قانون اجازه میدهد و ضرری برای منافع کشور ایجاد نمیکند، فضا را باز بگذارند، رسانهها میتوانند کنکاش کنند و شکلی از اصلاح یک سیستم را پایه ریزی کنند. هرچقدر فضای نقد و تضارب آرا بیشتر باشد و رسانهها فعالتر باشند، اصلاحات بهتری شکل خواهد گرفت و افکار عمومی هم رضایت بیشتری خواهند داشت. در واقع اگر این کارها صورت بگیرد هم رسانه دوباره اعتبار و مرجعیت پیدا میکند و هم اینکه مردم خودشان را با اخبار غیرقابل اعتماد سرگرم نمیکنند. البته این وسط باید یک مقدار سواد رسانهای مردم بالا برود. مردم نیازمند کسب مهارت در حوزه سواد رسانهای هستند تا بتوانند اخبار غلط را از درست تشخیص دهند. البته این مسئله نیازمند کار حرفهای از سوی گروههای مختلف است.
او تاکید میکند: من فکر میکنم اگر اعتبار رسانهها برگردد و رسانه بتواند نقش اطلاع رسانی خود را پیدا کند کم کم مردم به سمتشان جلب میشوند؛ بنابراین در روزگاری که ما شاهد تحول در حوزه رسانه هستیم و سرعت در فضای کار رسانهای بسیار اهمیت دارد، نیازمند بازگشت اعتبار رسانه هستیم.
موسوی میگوید: اگر رسانهها فضای درست برای کار کردن داشته باشند و بتوانند رقابت درستی بین خودشان شکل دهند، فارغ از اینکه نهادهای حاکمیتی چه تصمیمهایی برایشان میگیرند و آنها را با چه چالشهایی روبه رو میکنند، یک فضای خوبی شکل خواهد گرفت، برای اینکه هم رسانه بتواند نقش خود را در جامعه به خوبی ایفا کند و هم مخاطبان مطلع تری خواهیم داشت. علاوه بر آن رسانه معتبر میتواند مخاطبان را هم توانمند کند و سواد رسانهای شان را افزایش دهد.
بابایی با ابراز ناراحتی از جابجایی و تعدیل محتمل بسیاری از اهالی خبر در پی روی کار آمدن هر دولت جدید میگوید: در پایان، روزنامهنگاران سالهاست که از عدم امنیتِ شغلی رنج میبرند. کدامشان است که با اطمینان بداند تا ماهِ دیگر سر کارش میماند؟ ما همیشه با این وضعیت روبهرو بوده ایم که: اگر تعدیل شویم؟ اگر مشکلات اقتصادی رسانهمان را ببندد؟ اگر توقیفمان کنند؟ (من رکورد چهار روزنامه در یک سال را هم داشتهام) حالا تعویضِ دولتها هم خود معضلی دیگر است. معضل است، چون دولتها، روزنامهنگار نمیخواهند. آدمهایی میخواهند در راستای تفکرشان. آنها روابط عمومیهایی میخواهند بیمزد و منت. دولت عوض میشود و روزنامهنگارانی خانهبه دوش و دیگرانی سرِ کار. میدانید ما سال هاست مرغ عروسی و عزاییم.
موسوی هم در پایان به تغییراتی که در برخی رسانهها بعد از روی کار آمدن دولتهای جدید ایجاد میشود، اشاره میکند: بحث نگرانی برای از دست دادن شغل همواره درباره خبرنگاران وجود داشته است. اگر تعریف بهتری از شرایط فعالیت خبرنگاران کنیم، فکر میکنم در مسئله قانون کار نیازمند بازنگری برای قراردادهای حرفه خبرنگاری هستیم از این منظر که امنیت مالی و شغلی داشته باشند.