به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، نمایش «نوعی داستان عاشقانه» به کارگردانی سهراب نیک‌فرجاد به عقیده اکثر کارشناسان یکی از موفق‌ترین نمایش‌های چند سال اخیر تئاتر همدان بوده که در روزهای اخیر در مجتمع فرهنگی شهیدآوینی به روی صحنه رفت.
بدون تردید یکی از عوامل موفقیت این کار طراحی نور و صدای نمایش توسط «محمدحسن کوثری» از پیشکسوتان تئاتر همدان بوده که در زیر حاصل گفت‌وگوی فارس با این هنرمند همدانی را می‌خوانیم.
فارس: چه شد که با این نمایش همکاری کردید؟
کوثری: در ابتدای تمرین این کار، آقای نیک‌فرجاد از من برای طراحی نور و صدا در این نمایش دعوت کرد من هم بعد از چند بار مطالعه نمایشنامه، حدود 10 روز طول کشید تا ایده‌های خود را طرح‌ریزی کنم و با توجه به امکانات محل اجرای نمایش و صحبت‌های کارگردان تمام سعی خودم را کردم تا بتوانم از طریق نور و صدا، مخاطب را به نمایشنامه نزدیک کنم.
فارس: به نظر می‌رسد که از این کار رضایت داشته باشید؟
کوثری: این نمایش یکی از کارهای قوی است که تاکنون در آن مشارکت داشته‌ام، زیرا دارای متنی قوی بوده و توسط فردی نوشته شده که در کارش واقعاً خبره است.
همچنین با توجه به اینکه یک کار رئال با زمان 95 دقیقه است تماشاگر را خسته نمی‌کند و با دو بازیگر، مخاطب طوری در داستان غرق می‌شود که چندان گذر زمان را متوجه نمی‌شود که این یکی از محاسن کارهای قوی است.
فارس: برای طراحی نور و صدا یک نمایش چه کارهایی باید از سوی طراح انجام گیرد؟
کوثری: برای طراحی نور و صدا باید متن چند بار توسط طراح مطالعه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد و با همکاری و همفکری با کارگردان مراحل کار با دقت و ریزبینی خاصی پیگیری شود.
فارس : این نمایش از نظر نورپردازی کار مشکلی بود؟
کوثری: با توجه به شخصیت اصلی داستان (آنجلا) و نیاز نزدیکی مخاطب به وی و متن نمایش، این کار یک طراحی خاصی لازم داشت به طوری که وقتی به انسان حالت پریشانی دست میدهد رنگ‌های رنگی و به قول معروف درهم را بیشتر در جلوی چشمان خود دیده و در اصطلاح چشمانش سیاهی می‌رود که حالت عادی ندارد از این رو در نقش آنجلا (مرلین مونرو) و حالت‌های روان‌پریشی این فرد نقش نور در القای حس و شخصیت وی به بیننده بسیار تأثیرگذار است.
از آنجا که تمام اتفاقات این نمایش در یک اتاق خواب رخ میدهد ما سعی کردیم که از نورهای رنگی بیشتر استفاده کنیم.
فارس: نقش نور در هنر تئاتر از دیدگاه شما چگونه است؟
کوثری: برعکس نظر عده‌ای از دوستان به عقیده من، نور فقط عامل دیدن نیست و یکی از عناصر اصلی نمایش بوده که ما می‌توانیم با نور و رنگ‌های متناسب پیام‌های مختلفی به تماشاگر القا کنیم بنابراین نور، تنها عامل دیدن نبوده و ابزاری برای رساندن اهداف کارگردان، نمایشنامه‌نویس و بازیگر به مخاطب است.
فارس : چرا در تئاتر امروز ما کمتر از نمایشنامه‌های خارجی کار می‌شود؟
کوثری: برای متون خارجی کارگردان باید تسلط و توانایی بالایی داشته باشد از طرفی عوامل حرفه‌ای‌تری انتخاب شوند که به هر حال این دسته از افراد نیز معمولاً دستمزد بالایی می‌گیرند که با شرایط مالی تئاتر امروز ما چندان همخوانی ندارد.
فارس : تفاوت طراحی نمایش‌های خارجی با ایرانی در چیست؟
کوثری: نمایشنامه‌های خارجی چون بر حسب فرهنگ و شرایط اجتماعی کشوری دیگر نوشته می‌شوند، مترجمان سعی دارند در ترجمه متون آنها را با فرهنگ خودمان نزدیک‌تر کنند البته کار مشکلی است ولی قابلیت اجرا شدن دارد. بنابراین اجرای این نمایش‌ها برای همه عوامل گروه از جمله طراح نور نیز دشوارتر است تا نمایش‌های داخلی.
فارس: شما طراحی کدامیک را بیشتر می‌پسندید؟
کوثری: نمایش‌های ایرانی به نسبت راحت‌تر بوده و همسو با فرهنگ خودمان است اما کار طراحی در نمایشنامه‌های خارجی هم لذت‌بخش است چون باید از یک فرهنگ دیگر پیام‌های مناسبی به فرهنگ خود القا کنیم.
فارس: چرا طراحی حرفه‌ای در تئاتر همدان کم داریم؟
کوثری: این نقص به خود اهالی تئاتر برمی‌گردد زیرا معمولاً در یک نمایش کارگردانان اول به بازیگری توجه دارند که این بیشتر در کشور ما رایج است در صورتی که در سایر کشورها به همه عوامل از جمله نور، صدا و موسیقی توجه ویژه‌ای می‌شود.
فارس: نقش کدامیک از عوامل گروه در موفقیت یک نمایش موثرتر است؟
کوثری: هر کدام از این مسئولیت‌ها به نسبت خود زحمات زیادی برای اجرای موفق یک نمایش دارند، بنابراین نمی‌شود گفت کدامیک مشکل‌تر است.
ممکن است متنی از نظر کارگردانی مشکل باشد یا متن دیگری از بعد بازیگری؛ بنابراین تمام عوامل گروه حساس و تأثیرگذار هستند و نیاز به ارتقای دانش، توانایی و تجربه لازم دارند.
عوامل یک نمایش باید حرفه‌ای بوده و حرفه‌ای نیز برخورد کنند اگر احساس مسئولیت وجود نداشته باشد کار، ضعیف و سبک شده و نمی‌تواند به درستی با مخاطب خود ارتباط برقرار کند.
