به گزارش تابناک از همدان؛کودکان طیف اوتیسم به دنیا آنقدر ساده نگاه می کنند که فکرشان از آنچه می بینند فراتر نمی رود و به اصطلاح در دنیای خودش غرق هستند.
به گفته بسیاری از کارشناسان و متخصصان روانشناسی میزان شیوع اختلالات طیف اوتیسم در ۲ دهه گذشته در سراسر جهان افزایش چشمگیری داشته و ایران نیز این قاعده مستثنی نبوده است.
سرعت رشد عجیب این بیماری به ظاهر ناشناخته شاید زنگ خطری برای جوامع باشد، چرا که اوتیسم با وجود اینکه هنوز نمی‌توان به‌طور قطع گفت یک بیماری است یا یک سبک خاص از درک، دیدن، شنیدن و زندگی، به سرعت در بین کودکان تازه متولد شده در حال افزایش است.
با این حال هنوز بسیاری از خانواده‌های درگیر این بیماری نتوانسته‌اند سطوح اولیه از درمان و توان‌بخشی‌های مداوم را برای کودکان خود به سرانجام برسانند.
داوود پناهی نژاد گفت:اتیسم نوعی اختلال عصبی رشدی تکاملی است که شامل نقص در تعاملات و روابط اجتماعی، نقص و مشکل در پردازش حواس ، ادراک و ایجاد رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای می شود .
وی ضمن اشاره به علائم اتیسم،عنوان کرد:علائم اختلال اتیسم در کودکان معمولا بعد از سن دو سالگی قابل مشاهده است، اتیسم در قالب طیف تعریف می‌شود و اصطلاح طیف به این معنا است که علائم در بین کودکان و افراد مختلف متفاوت است
مدیر عامل انجمن اُتیسم همدان با بیان اینکه این بیماری در قالب سه سطح خفیف، متوسط و شدید گسترده است که با توجه به نشانه‌ها و علائم آن و مراجعه به متخصص اعصاب و روان قابل تشخیص هستند
،مطرح کرد: در واقع شدت و ضعف این علائم در کودکان متفاوت است و ممکن است تمامی این علائم و نشانه‌ها در کودک مشهود نباشد و فقط تعدادی از این علائم را داشته باشد که نیاز به بررسی توسط متخصصین مربوطه دارد.
پناهی نژاد خاطر نشان کرد:از مهمترین علائم اتیسم می‌توان به مهارت های گفتاری و ارتباطی تاخیری، وابستگی شدید به روتین‌های زندگی، ناراحتی شدید از تغییرات نسبتا جزئی، واکنش‌های غیر منتظره به صداها، بوها، مناظر و لمس، عدم درک احساسات و حالات عاطفی دیگران، تمرکز وسواسی بر روی اشیاء و علایق، رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای، عدم واکنش به اسم خود تا ۱۲ ماهگی و عدم اشاره به اشیاء تا ۱۴ ماهگی اشاره کرد.
وی ضمن تاکید بر تشخیص زود هنگام این بیماری که نقش بسیار کلیدی را در کنترل این اختلال ایفا می‌کند،خاطر نشان کرد: اتیسم درمان قطعی ندارد اما با ارائه خدمات روانپزشکی و توانبخشی ازجمله کاردرمانی، گفتار درمانی و رفتاردرمانی به کودکانی که مبتلا به این اختلال یا بیماری هستند می‌توان این بیماری را تا حدود قابل توجه ای کنترل کرد ، عملکردهای مغز را بهبود بخشید و مسیر زندگی آنها را هموارتر کرد.
وی با بیان اینکه اتیسم درمان قطعی ندارد، عنوان کرد: با ارائه خدمات روانپزشکی و توانبخشی ازجمله کاردرمانی، گفتاردرمانی و رفتاردرمانی به کودکانی که مبتلا به این اختلال یا بیماری هستند می‌توان این بیماری را تا حدود قابل توجهی کنترل کرد و عملکردهای مغز را بهبود بخشید و مسیر زندگی آنها را هموارتر کرد.
مدیر عامل انجمن اتیسم همدان با بیان اینکه تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی به هنگام در این بیماری بسیار اهمیت دارد، ابراز کرد: آموزش و توانبخشی مؤثر این کودکان در بازه زمانی خاص بین دو تا هفت‌سالگی بوده که اصطلاحاً به آن زمان طلایی (گلدن‌تایم) گفته می‌شود که در این بازه زمانی مغز این کودکان بهترین آمادگی را برای دریافت آموزش‌ها و خدمات توانبخشی دارد و درمانگران قادر هستند تا حد زیادی طی این بازه سنی بیماری را کنترل کنند اما پس‌ازآن و در سنین بالاتر این راه، کم‌اثر و دشوارتر خواهد شد.
پناهی‌نژاد با بیان اینکه علت اصلی اختلال اُتیسم کاملاً مشخص نیست، مطرح کرد: بر اساس تحقیقات انجام‌شده؛ مواردی همچون ژنتیک، تغییرات و آلاینده‌های محیطی، مصرف غذاهای غیر ارگانیک و تراریخته و مشکلات حین بارداری و زایمان می‌تواند در بروز این اختلال مؤثر باشد.
وی با بیان اینکه خانواده اولین محیطی است که کودک در آن قرار می‌گیرد، عنوان کرد: وقتی کودکی با بیماری اُتیسم مواجه می‌شود خانواده به‌صورت ناگهانی با پدیده‌ای روبه‌روست که اصلاً انتظاری از آن نداشته یعنی کودک با اختلالی روبه‌رو شده که خانواده تاکنون نامش را نشنیده و با آن مواجه نشده است و زمانی که خانواده‌ها از اختلال کودکشان اطلاع پیدا می‌کنند به‌هم می‌ریزند و دچار نوعی سردرگمی می‌شوند که چگونه راه درمان را پیش بگیرند و با کودک خود برخورد کنند.
این مقام مسئول در ادامه عنوان کرد:طبق آمارهای جهانی از هر 60 تولد یک کودک مبتلا به اُتیسم می‌شود، مسئولان باید توجه و برنامه جامع و درستی برای این کودکان و افراد داشته باشند و همچنین جامعه باید در این زمینه آموزش ببیند؛ مثلاً بداند که اُتیسم یک اختلال است و این افراد و خانواده آنها فشار‌های روحی، روانی و اقتصادی زیادی را متحمل می‌شوند.
پناهی نژاد با بیان اینکه با بیان اینکه اُتیسم جزء بیماری‌های خاص بسیار پرهزینه بوده و بار تمام این هزینه‌ها بر دوش خانواده است، عنوان کرد: اولین قدم این است که جامعه، دوست و آشنا اتیسم را شناخته و بپذیرند؛ بعدازآن در مرحله دوم همزمان با آن مراکز تخصصی، درمانگران و مربیانی می‌خواهیم که به‌صورت تخصصی آموزش دیده باشند تا بتوانند به این کودکان کمک کنند.
وی در خاتمه ،یادآور شد: نکته بسیار مهم و قابل تأمل این است که؛ در برخی موارد معمولاً برچسبی از سوی جامعه به این کودکان و خانواده‌های آنها زده می‌شود مثل اینکه «مادرت تو را درست تربیت نکرده»، «چرا ادب یادش ندادید؟» و یا «در خانه کودکتان را نگهدارید». این برچسب‌ها خانواده‌ها را به انزوا و تنهایی می‌کشانند و در نهایت دچار انزوای اجتماعی می‌شوند؛ بنابراین خانواده بچه‌ها را به محیط‌های عمومی و پارک‌های شلوغ نمی‌برند، برای اینکه دیگر تحمل این برچسب‌ها را ندارند.