مهمترین فلسفه خصوصی سازی افزایش بهره وری از سرمایه و امکانات مادی انباشته شده شرکتهای دولتی است، زیرا گاهاً مدیران و کارکنان شرکتهای دولتی انگیزهای جهت رشد و بهره وری و رونق در امر تولید را نداشته وندارند.
به گزارش
تابناک همدان، قرار بود با خصوصی سازی وضعیت واحدهای تولیدی بهتر و مطلوبتر شود، اما متاسفانه اجرای نادرست خصوصی سازی نه تنها باری از دوش تولید برنداشته بلکه سربار و بار مضاعفی بر تولید و به عبارتی چوب لای چرخ تولید گذاشت.
واحدهای همچون نیشکر هفت تپه، هپکو اراک و واحدهایی از این قبیل اثرات شیوه اجرا نادرست خصوصی سازی بوده است.
حال استان همدان هم از این قضیه مستثنا نبوده و واحدهایی همچون کیوان، خوش نوش، لرد و... درگیر این موضوع شدند واحدهای بزرگ همچون کیوان، خوش نوش به امید روزی که پیشتاز در امر تولید و با دستگاههای روز دنیا به روز شوند انگار امروز سایه مرگ بر سر آنان سنگینی میکند.
کیوانی که روزگاری با بیش از از ۷۰۰ نیرو و تامین بخش زیادی از نیازهای کشور حال به یک واحدی تبدیل شده که با تعدیل متداول کارگران و تبدیل شدن آن واحد با حدود کمتر از ۵۰ نفر نیرو و کاهش و افت تولیدات بیش از ۹۰ درصد توان سرپا نگه داشتن خود را هم ندارد.
بدهیهای مالیاتی از یک سو و بدهیهای تامین اجتماعی هم از سوی دیگر بار مضاعفی برمشکلات کارخانه و کارگران کیوان تحمیل نموده؛ و حال دلیل بقاء واحد این پیکره بیجان، کارگرانی هستند که روزی با هزاران امید در این کارخانه قدم نهاده و هر کدام به بهانههایی بعد از چندی از ریل تولید پیاده و به سرانجام مبهم دچار شدند، کارخانهای که نه تنها توانایی این را دارد که حجم بالایی از اشتغال ایجاد نماید حتی توانایی تولیدات و تامین نیازهای کشور راداشته و میتواند بیش از پنجاه محصول را نیز تولید کند و حتی ظرفیت قابل توجهی در حوزه صادرات را نیز دارا میباشد.
خوش نوش نیز در روزگاری با ۹۰۰ کارگر که بخش قابل توجه از نیروهای آن دائمی بوده و فعالیت به صورت ۳ شیفت از این بحران بی نصیب نمانده و با کاهش تولیدات و نیرو کار که از ۹۰۰ نفر به حدود ۱۰۰ نفر تقلیل گشته امروز به واحدی تبدیل شده که ممکن است عنقریب سوت توقف آن نواخته شود.
بارها و بارها در خصوص واحدهای مشکل دار بخصوص واحدهای کیوان و خوش نوش با مسئولین استان صحبت و مذاکرات انجام شده، اما متاسفانه اقدامات صحیح و درست اجرایی صورت نگرفته تا واحدهایی از این دست از این معضل خارج شود لذا در این زمینه مکاتباتی نیز صورت گرفت تا شاید گره از کار گشوده شود.
ما از مسولین امر تقاضا داریم در حوزه اشتغال با امار و ارقام بازی نکنند وحقیقت امر را به مردم اعلام نمایند چرا که وضعیت اشتغال جامعه گویای واقعیت است ودر امر بکارگیری نیروی کار از بومی استان استفاده کنند.
ما مصرانه از دستگاه قضا ونهادهایی که میتوانند در این مهم مارا یاری نموده ودر سالی که رهبری معظم امر فرمودند مانع زدایی در امر تولید شود موانع اشکارو پنهان را از سر راه چرخه تولید بردارند تا قطار اقتصاد جامعه در ریل امید دوباره قرار گیرد.
ما از دولت انتظاری نداریم چرا که نه آنچنان تدبیری به خرج داد و نه امیدی در قلب مردم بجای گذاشت امیدواریم که مشکلات اقتصادی جامعه ما که محصول بی برنامگی و وادادگی عدهای از مدیران نالایق هست باتدابیر دلسوزان جامعه برطرف شده، وکارگرانی که در سایه بیتدبیری وسنگینی تورم افسار گسیخته استخوانهایشان خورد میشود بتوانند بار دیگر کمر راست نمایند وشرمنده خالی بودن سفره معاش خود در برابر خانواده نباشند.