امیر غلامی پارسا
جوانم و جوان است و جوانیم و اطرافمان پر از جوان است.
به گزارش تابناک همدان، جوان در دبیرستان و دانشگاه. جوانان در بازار، در مسجد و حتی روی سکو‌های استادیوم، جوانان در مطبوعات، جوانان خواننده مطبوعات، جوانان مخاطب و صادر کننده پیام ها، جوانان در شهر و روستا و خب خیلی جا‌های دیگه هستیم.
اعلام یک روز در سال به عنوان روز جوان فقط رفع تکلیفی است برای خالی نبودن عریضه طولانی عنوان روزها، وگرنه چه روزی را به یاد دارید که روز جوان نتواند باشد.
کدام سازمان و نهاد و وزارتخانه‌ای را سراغ داری که با جوان سروکار نداشته باشد. از سیاست و اقتصاد گرفته تا فرهنگ و اجتماع، همه چیز در این کشور آکنده از جوانان است.
مسئله‌ای که وجود دارد لزوم جوانی‌کردن در این قشر از جامعه می‌باشد.
بسیاری (به آن‌هایی که این عقیده‌ها را ندارند بر نخورد و بسیار هم‌ممنون آن‌ها هستیم) از والدین و مسئولان و صاحب نظران جوانی را می‌پسندند که جوانی نکند. مثل مردان و زنان سالخورده و میانسال سنگین رفتار کند، عجله نکند و همه پیش فرض‌ها و، اما و اگر‌ها را در رفتارهایش لحاظ کند.
این نگرش محافظه کارانه به "جوانی" از آنجا ناشی می‌شود که مردان جا افتاده و زنان جهان دیده، حال و حوصله دردسر‌های جوانی کردن جوانان را ندارند.
در کل حال و حوصله پویایی و انرژی جوانان را ندارند. می‌خواهند آن‌ها را به ثبات و رنگ و بوی خودشان در آورند.
هنوز پیراهن پاره نکرده، مثل آدم‌های هزار تا پیراهن پاره کرده زندگی کنند تا هم خیال خودشان از آینده جوان شان راحت شود و هم به وجود چنین جوانان سنگین و جا افتاده‌ای افتخار کنند.
مسئله امروز جوانان جوان نیست. مسئله همان است که گفتم، جوانی کردن است. اگر این روز جوان با عنوان روز جوانی کردن نامگذاری می‌شد، ماجرا کلی از این رو به آن رو می‌شد.
جوانی کردن اولین و مهمترین عامل جوان بودن می‌باشد و قطعا داشتن سن جوانی (۱۸ تا ۳۵ سال) که متر و معیار مهمی نیست.
بیایید به واسطه روز جوان بار دیگر به این موضوع حیاتی نگاه کنیم و امکان جوانی کردن در شهر و روستا پدید آوریم.
روزنه و پنجره‌ای برا دیدن بیش از پیش راه رسیدن به هدف و نحوه درست جوانی کردن را برای جوانان فراهم سازیم.
به خیابان‌ها و کوچه ها، به معابر و چهارراه ها، به استادیوم‌ها و سکوهایش، به مراکز فرهنگی و ... نگاه کنیم و فراموش نکنیم زندگی آن جوانی که امروز در فراز و نشیب‌های آگاهانه و ناخودآگاه رنگ عصیان و یا هاشور بی خیالی می‌خورد، آینده سرزمینی است که دوستش داریم.
در پایان نگارنده ضمن تبریک به جوانان به مناسبت این روز، آرزومند اتفاق‌های خوب برای تک تک روز‌های جوانان عزیز می‌باشد.
