قنایی*
یکی از افتخارات نظام اسلامی، شورا‌های اسلامی شهر و روستا است که قراربود به عنوان پارلمان منطقه‌ای حضور عینی مردم در مدیریت شهر‌ها و روستا‌های کشور را به منصه ظهور برساند.
گرچه اجرایی شدن این امر مهم سال‌ها به تاخیر افتاد، اما متاسفانه به دلایل مختلف (که دراین مقال فرصت بررسی آن نیست) شورا‌های اسلامی شهر‌ها فقط توانستند امورمربوط به شهرداری‌ها را را دردست بگیرند که البته همین محدوده عمل حداقلی هم با مشکلات عدیده‌ای روبروست.
در شهر ما ملایر هم مثل خیلی از نقاط کشور این موضوع با چالش‌های زیادی روبرو بوده و هست.
همزمان با کنار رفتن دکتر رضایی و زمزمه انتخاب آقای مهندس بابایی به عنوان شهردار ملایر، اختلافات و جناح بندی‌هایی در درون شورا شکل گرفت که تاکنون هم ادامه داشته است.
مهندس بابایی که ازبدنه شهرداری ملایربوده با عنایت به شرایط بداقتصادی جامعه توانست عملکرد نسبتا مقبولی از خود ارائه کند گرچه مثل همه مدیران کشور می‌توان در کارنامه او نقاط منفی هم پیدا کرد.
در مهرماه سال ۹۸ که شورائیان نتوانستند اتحاد مقطعی و لرزان خود را حفظ کنند موضوع سوال و استیضاح شهردار ملایر در دستور کار قرارگرفت، اما به دلایل نامعلومی این حضرات سوالات خودرا پس گرفتند و موضوع «کان لم یکن» شد.
حدود دو ماه بعد مسیر سوال ازشهردار برای بار دوم روی میز شورا قرارگرفت، ولی مجددا تعاملات درونی شورا موجب شد که این اهرم از سر شهردار صبور و ساکت ملایر برداشته شود.
آنچه دراین دو نوبت همچنان در پرده ابهام است و هیچگاه شورا در راستای تبیین آن اقدام نکرده است، دلیل سوال و علل پس گرفتن آن است که همچنان در ذهن شهروندان و خصوصا اصحاب رسانه محل شک و شبهه است.
شهریورماه ۹۹ بازهم اختلافات شورا و شهردار به اوج رسید و این بار ۵ سوال اعضای شورا در خصوص:
۱. رستوران دریاچه کوثر
۲. هتل نیمه کاره پارک سیفیه
۳. احداث پل تعاون
۴. تکمیل بنای ساختمان پلاک ۱۷،
۵. عدم بهره برداری و درآمد زایی ساختمان کوروش
به دفتر شهردار ارسال شد تا بابایی را برای پاسخگویی به صحن شورا بکشاند.
امری که در تاریخ ۱۶ مهر ماه ۹۹ محقق شد و بابایی پاسخ‌های خود در خصوص سوالات پنجگانه را به سمع و نظر شورائیان رساند.
گرچه پاسخ‌ها مستدل بود و دلایل ارائه شده قابل پذیرش، اما گویا شورا براساس یک اتحاد نانوشته داخلی تصمیم به عزل بابایی داشت که انجام شد.
اینک و در حالی که چندماه بیشتر از دوره خدمت شورا باقی نمانده نگاه شهروندان و اهالی رسانه به ساختمان شوراست تا رئیس یا سخنگوی آن در این زمینه شفاف سازی کند و چرایی سوال، استیضاح و عزل شهردار را بیان کند.
آیا این عزل دراین شرایط ضرورت داشت؟
آیا فشار‌های سیاسی باعث اتحاد شورا برای عزل بابایی شد؟
آیا این برکناری می‌تواند روند فعالیت شهرداری با توجه به محدودیت منابع را سرعت بخشد؟
آیا شورا جانشینی توانمندتر و همراه‌تر از بابایی را برای این چندماهه سراغ دارد؟
یا نگاه شورا به نیروی غیربومی است؟
گرچه اجرایی شدن این امر مهم سال‌ها به تاخیر افتاد، اما متاسفانه به دلایل مختلف (که دراین مقال فرصت بررسی آن نیست) شورا‌های اسلامی شهر‌ها فقط توانستند امورمربوط به شهرداری‌ها را را دردست بگیرند که البته همین محدوده عمل حداقلی هم با مشکلات عدیده‌ای روبروست.
در شهر ما ملایر هم مثل خیلی از نقاط کشور این موضوع با چالش‌های زیادی روبرو بوده و هست.
همزمان با کنار رفتن دکتر رضایی و زمزمه انتخاب آقای مهندس بابایی به عنوان شهردار ملایر، اختلافات و جناح بندی‌هایی در درون شورا شکل گرفت که تاکنون هم ادامه داشته است.
مهندس بابایی که ازبدنه شهرداری ملایربوده با عنایت به شرایط بداقتصادی جامعه توانست عملکرد نسبتا مقبولی از خود ارائه کند گرچه مثل همه مدیران کشور می‌توان در کارنامه او نقاط منفی هم پیدا کرد.
در مهرماه سال ۹۸ که شورائیان نتوانستند اتحاد مقطعی و لرزان خود را حفظ کنند موضوع سوال و استیضاح شهردار ملایر در دستور کار قرارگرفت، اما به دلایل نامعلومی این حضرات سوالات خودرا پس گرفتند و موضوع «کان لم یکن» شد.
حدود دو ماه بعد مسیر سوال ازشهردار برای بار دوم روی میز شورا قرارگرفت، ولی مجددا تعاملات درونی شورا موجب شد که این اهرم از سر شهردار صبور و ساکت ملایر برداشته شود.
آنچه دراین دو نوبت همچنان در پرده ابهام است و هیچگاه شورا در راستای تبیین آن اقدام نکرده است، دلیل سوال و علل پس گرفتن آن است که همچنان در ذهن شهروندان و خصوصا اصحاب رسانه محل شک و شبهه است.
شهریورماه ۹۹ بازهم اختلافات شورا و شهردار به اوج رسید و این بار ۵ سوال اعضای شورا در خصوص:
۱. رستوران دریاچه کوثر
۲. هتل نیمه کاره پارک سیفیه
۳. احداث پل تعاون
۴. تکمیل بنای ساختمان پلاک ۱۷،
۵. عدم بهره برداری و درآمد زایی ساختمان کوروش
به دفتر شهردار ارسال شد تا بابایی را برای پاسخگویی به صحن شورا بکشاند.
امری که در تاریخ ۱۶ مهر ماه ۹۹ محقق شد و بابایی پاسخ‌های خود در خصوص سوالات پنجگانه را به سمع و نظر شورائیان رساند.
گرچه پاسخ‌ها مستدل بود و دلایل ارائه شده قابل پذیرش، اما گویا شورا براساس یک اتحاد نانوشته داخلی تصمیم به عزل بابایی داشت که انجام شد.
اینک و در حالی که چندماه بیشتر از دوره خدمت شورا باقی نمانده نگاه شهروندان و اهالی رسانه به ساختمان شوراست تا رئیس یا سخنگوی آن در این زمینه شفاف سازی کند و چرایی سوال، استیضاح و عزل شهردار را بیان کند.
آیا این عزل دراین شرایط ضرورت داشت؟
آیا فشار‌های سیاسی باعث اتحاد شورا برای عزل بابایی شد؟
آیا این برکناری می‌تواند روند فعالیت شهرداری با توجه به محدودیت منابع را سرعت بخشد؟
آیا شورا جانشینی توانمندتر و همراه‌تر از بابایی را برای این چندماهه سراغ دارد؟
یا نگاه شورا به نیروی غیربومی است؟
