کبودراهنگ سرزمین آثار تاریخی و فرهنگی و جاذبههای گردشگری است، سرزمین غارها و تپههای باستانی سرزمینی که بیش از ۲۳۲ اثر باستانی و گردشگری و تاریخی وجود دارد که هر کدام در نوع خود بینظیر و بکر و زیبا است، حمامهای قدیمی، غار شگفتانگیر علیصدر که در دنیا نمونهای شگرف و بینظیر است و صدها اثر و جاذبه گردشگری و طبیعت بکر و دست نخورده که میتوان از آن برای توسعه و آبادانی شهرستان استفاده کرد. کبودراهنگ بیبهره از تمام داشتههای گردشگری خود است از آنجا که تا پایان سال ۲۰۲۰ گردشگری تجارت بینالمللی دنیا را در اختیار خواهد گرفت و امروزه نیز اقتصاد در صنعت گردشگری توانسته در صدر جدول تولیدات درآمدی و اقتصادی قرار بگیرد کبودراهنگ با تمام داشتههای خود نتوانسته آنچنان که میبایست به رشد و تعالی در گردشگری برسد. داشتن ۲۳۲ اثر تاریخی، هنری، باستانی و گردشگری و آثار منقول و غیر منقول تاریخی ملی که ۱۱۹ اثر آن به ثبت ملی رسیده است داشته کمی نیست که این شهرستان این توانمندی بالا را نادیده گرفته و در ضعف معاش اشتغال و اقتصای و توسعه به سر میبرد و این ضعف جز به ضعف مدیریتی این شهرستان برنمیگردد.
کبودراهنگ بیبهره از درآمد میلیاردی غار علیصدر
از مهمترین آثار گردشگری کبودراهنگ میتوان به تنها غار تالابی ایران و غار آبی جهان علیصدر نام برد که در معرفی این غار در کشور حتی از آوردن این غار به نام و همراه کبودراهنگ دریغ شده است و این بی مهری هرگز از ذهن کبودراهنگ نمیرود که داشته و داراییش را به نام دیگری میخوانند و حتی درآمد حاصل از گردشگری بودن این منطقه نیز ریالی در کبودراهنگ هزینه نمیشود این در حالی است که به گفته مدیر اداره میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری کبودراهنگ سالانه بیش از ۶۵۰ هزار نفر گردشگر و مسافر داخلی و خارجی از آثار فرهنگی، باستانی و گردشگری شهرستان بازدید میکنند هدف عمده این مسافرها بازدید از غار جهانی علیصدر است و به طور میانگین ۲۵ درصد از این گردشگران در همین منطقه اسکان مییابند.
اگر ۲۵ درصد ۶۵۰ هزار نفر ۱۶۲ هزار نفر شود و هر کدام در شبانهروز اسکان خود در هتلها، خانه مسافرها و سوییتهای علیصدر باشد و هر نفر ۸۰ تا ۱۰۰ هزار تومان هزینه اسکان پرداخت کنند. عددی به دست میآید که ماشین حساب من قادر به نشان دادن صفرهای این عدد نیست که درصد بسیار ناچیزی از این مبلغ درشت نصیب اهالی علیصدر میشود و کبودراهنگ محروم و بیبهره از این درآمد نجومی است.
شهرداریها کجای کار صنعت گردشگریاند
یکی دیگر از آثار تاریخی کبودراهنگ حمام تاریخی اعظم است که از آثار به جا مانده از دوره قاجاریه که در مرکزیت شهر کبودراهنگ واقع شده است.
با وجود این که این اثر سالهاست به ثبت ملی رسیده، ولی هنوز هیچ بهره گردشگری از آن برده نمیشود و به انبار مغازه تبدیل شده است، شاید به نظر برسد متولی آثار ثبت شده ملی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باشد. اما آنچه درباره این حمام قابل ذکر است مالکیت شخصی افرادی است که هیچ برنامهای برای این آثار تاریخی ندارند و فقط به اجاره بهایی ناچیز بسنده کردهاند از طرفی، چون این مکان در محدوده شهری قرار گرفته و شهرداریها باید به ایجاد درآمد پایدار از این منبع درآمدی حوزه گردشگری باشند، شهرداری کبودراهنگ حتی واحدی به نام واحد گردشگری ندارد و در خواب عمیق غفلت به سر میبرد.
از دیگر آثار تاریخی شهرستان میتوان به حمام سنگی باشقورتران اشاره کرد. تنها حمام سنگی استان که از آثار به جا مانده دوره ساسانیان محسوب میشود و در نوع خود بینظیر است در حال حاضر این حمام مرمت و بازسازی شده و مکان بسیار جذابی برای گردشگرانی است که به این شهرستان میآیند، ولی آیا دهیاری و شهرداریها برای رونق گردشگری شهر و روستا برنامهای مدون دارند که بتوان از آن برای ایجاد اشتغال رونق اقتصادی و توسعه روستا و شهر بهره جست.
صنایع دستی مکملی برای گردشگری کبودراهنگ
از شاخصترین آثار تاریخی و جاذبههای گردشگری و سیاحتی کبودراهنگ علاوه بر غار علیصدر و جاذبههای تاریخی میتوان به پل کوریجان، تالاب شیرینسو، فسیلهای گاو دریایی، امامزادهها، تپههای باستانی، قلعههای اربابی، منطقه گردشگری کوه قلیآباد، غار سراب و از همه مهمتر آزمایشگاه پرفسور بالتازار که کودکی تمام بچههای دهه ۹۰ با کارتن آن عجین بوده اشاره کرده و همچنین در کتاب از ذهن هفت کاریز کبود «به تحقیق و تألیف سیدحسین جعفری شاعر و نویسنده به نام کبودراهنگ به طور کامل در خصوص اماکن زیارتی و سیاحتی فرهنگ عامه، مشاهیر فرهنگی و هنری وضعیت اجتماعی و اقتصادی و... بیان شده است.
اما میتوان گفت: در کنار آثار و جاذبههای گردشگری شهرستان که نتوانستهایم از آن بهره کافی ببریم، کبودراهنگ در حوزه صنایع دستی و فرش بافی، آداب و رسوم و فرهنگ غنی و حتی گردشگری غذایی حرف زیادی برای گفتن دارد و بخش بزرگی از تولیدات صنایع دستی و فرش دست بافت استان را به خود اختصاص داده است.
نقاش روی سفال، قلمزنی روی مس، چرم کاری، فرش دستباف از جمله صنایعی است که در شهرستان توانسته بیش از ۴ هزار نفر را به اشتغال مستقیم برساند، ولی هنوز نتوانسته از تمام ظرفیتها و گنجایش این صنایع در شهرستان بهره جست به طوری که تولید و بافت فرش مهربان که اختصاص این منطقه است هنوز جایگاه واقعی خود را در استان پیدا نکرده، فرش مهربان از جمله آثاری است که به ثبت ملی رسیده است در حالی که هنوز معرفی و شناخت ملی از این اثر هنری نمایان نیست.
این در حالی است که صنایع دستی و به ویژه فرش مهربان میتواند مکمل بسیار خوبی برای صنعت گردشگری شهرستان باشد و در کنار این صنعت با بها دادن به صنایع دستی و علاوه بر ایجاد اشتغال و توانمندسازی خانوادهها و رونق اقصادی و توسعه این صنعت، غبار محرومیت را از ذهن و جسم شهرستان ربود.
این مطلب در همدان پیام منتشر شده است