یک روانشناس معتقد است که پدر و مادر هر کدام یک نیمه از روان و بخشی از زندگی کودک هستند و این پرسش می‌تواند فرزند را برای پاسخ دادن به چالش بکشاند پس بهتر است که روح و روان کودکان را با این سوالات بیهوده مخدوش نکنیم.
برخی از پرسش‌ها که بسیاری از افراد از جمله عمو، دایی، خاله و یا عمه از کودکان می‌پرسند می‌تواند تأثیر بدی برروان کودک داشته باشد از جمله پرسش پدرت رابیشتر دوست داری یا مادرت؟ و یا گاهی این سوأل را والدین به شوخی از کودک می‌پرسند و انتظار دارند که کودک یکی از آنها را انتخاب کند.
به گزارش ایسنا، زهرا رجایی افزود: این سوأل حتی می‌تواند بزرگان را برای پاسخ دادن به چالش بکشاند چرا که انتخاب بین دو مهره اصلی و مهم زندگی نه تنها در کودکی بلکه در سنین بالا نیز غیرممکن و محال است و با توجه به روحیه حساس و لطیف کودکان پرسش این سوأل تأثیر بیشتری بر روان آنها خواهد داشت.
وی ادامه داد: حسی که با پرسش این سوأل در کودک به وجود می‌آید ترس از اجبار به انتخاب بین پدر و مادر است و می‌تواند او را مضطرب و وحشت زده کند و حتی پس از انتخاب یکی از آنها، عذاب وجدان از عدم انتخاب دیگری گریبان‌گیر او شود.
رجایی تصریح کرد: اولین و مهم‌ترین نیاز یک کودک تأمین امنیت و آرامش او در زندگی است بنابراین هرگز این سوال را حتی با شوخی از کودکتان نپرسید و به دیگران اجازه ندهید که کودکتان را در چنین موقعیتی قرار دهند.
این روانشناس با بیان اینکه باید برای میل و رغبت فرزند خود ارزش قائل شوید، خاطرنشان کرد: برای بوسیدن و یا در آغوش گرفتن فرزندتان و یا کودکی دیگر ابتدا از او بپرسید و اجازه بگیرید که آیا به بوسیدن و یا در آغوش گرفتنش توسط شما راضی است یا نه؟ در غیر این صورت از ابراز محبت خود اجتناب کنید.
وی یادآور شد: برای جلب محبت فرزند، باید با توجه و محبت کافی و مناسب اعتماد او را جلب کرد و در مواقع سختی و مشکلات، یاری کردن و همدرد بودن با او را جایگزین سرزنش کنیم چرا که سرزنش در این مواقع فرزند و یا هر فرد دیگری را سرخورده و نگران‌تر می‌کند.
رجایی با اشاره به عدم توجه به مسائل روحی و روانی کودک و ناچیز شمردن آن، تأکید کرد: بسیاری از والدین این رفتار‌ها را بی تأثیر و یا به نوعی حساسیت بیش از حد بر روی فرزندان می‌دانند، اما عدم توجه به این مسائل می‌تواند پرخاشگری، سرکشی و طغیانگری در سنین نوجوانی و جوانی را به کودک بیاموزد.
وی اضافه کرد: کودک از همان بدو تولد، تمام رفتار و گفتار و حتی طرز برخورد پدر و مادر با یکدیگر را فرا می‌گیرد و در آینده تمام این الگو‌ها را در زندگی و برخورد با همسر و فرزندان خود اجرا می‌کند هر چند اگر این برخورد‌ها بد و زننده باشند.
این روانشناس در پایان گفت: تفاوت دوران کودکی و سنین بالا، فقط در طرز تفکر و شکل‌گیری نیاز‌ها است و داشتن آزادی، انتخاب و استقلال همراه با هر انسانی متولد می‌شود که مراحل این خواسته‌ها در هر سنی متفاوت است که باید به یکایک آنها احترام گذاشت حتی آزادی خواهی یک کودک در انتخاب لباس و یا غذا که از حقوق مسلم هر کودکی است.
به گزارش ایسنا، زهرا رجایی افزود: این سوأل حتی می‌تواند بزرگان را برای پاسخ دادن به چالش بکشاند چرا که انتخاب بین دو مهره اصلی و مهم زندگی نه تنها در کودکی بلکه در سنین بالا نیز غیرممکن و محال است و با توجه به روحیه حساس و لطیف کودکان پرسش این سوأل تأثیر بیشتری بر روان آنها خواهد داشت.
وی ادامه داد: حسی که با پرسش این سوأل در کودک به وجود می‌آید ترس از اجبار به انتخاب بین پدر و مادر است و می‌تواند او را مضطرب و وحشت زده کند و حتی پس از انتخاب یکی از آنها، عذاب وجدان از عدم انتخاب دیگری گریبان‌گیر او شود.
رجایی تصریح کرد: اولین و مهم‌ترین نیاز یک کودک تأمین امنیت و آرامش او در زندگی است بنابراین هرگز این سوال را حتی با شوخی از کودکتان نپرسید و به دیگران اجازه ندهید که کودکتان را در چنین موقعیتی قرار دهند.
این روانشناس با بیان اینکه باید برای میل و رغبت فرزند خود ارزش قائل شوید، خاطرنشان کرد: برای بوسیدن و یا در آغوش گرفتن فرزندتان و یا کودکی دیگر ابتدا از او بپرسید و اجازه بگیرید که آیا به بوسیدن و یا در آغوش گرفتنش توسط شما راضی است یا نه؟ در غیر این صورت از ابراز محبت خود اجتناب کنید.
وی یادآور شد: برای جلب محبت فرزند، باید با توجه و محبت کافی و مناسب اعتماد او را جلب کرد و در مواقع سختی و مشکلات، یاری کردن و همدرد بودن با او را جایگزین سرزنش کنیم چرا که سرزنش در این مواقع فرزند و یا هر فرد دیگری را سرخورده و نگران‌تر می‌کند.
رجایی با اشاره به عدم توجه به مسائل روحی و روانی کودک و ناچیز شمردن آن، تأکید کرد: بسیاری از والدین این رفتار‌ها را بی تأثیر و یا به نوعی حساسیت بیش از حد بر روی فرزندان می‌دانند، اما عدم توجه به این مسائل می‌تواند پرخاشگری، سرکشی و طغیانگری در سنین نوجوانی و جوانی را به کودک بیاموزد.
وی اضافه کرد: کودک از همان بدو تولد، تمام رفتار و گفتار و حتی طرز برخورد پدر و مادر با یکدیگر را فرا می‌گیرد و در آینده تمام این الگو‌ها را در زندگی و برخورد با همسر و فرزندان خود اجرا می‌کند هر چند اگر این برخورد‌ها بد و زننده باشند.
این روانشناس در پایان گفت: تفاوت دوران کودکی و سنین بالا، فقط در طرز تفکر و شکل‌گیری نیاز‌ها است و داشتن آزادی، انتخاب و استقلال همراه با هر انسانی متولد می‌شود که مراحل این خواسته‌ها در هر سنی متفاوت است که باید به یکایک آنها احترام گذاشت حتی آزادی خواهی یک کودک در انتخاب لباس و یا غذا که از حقوق مسلم هر کودکی است.
