استاد برجسته نقاشی همدان گفت: در گذشته هنرجویان نزد اساتید خود سال‌های سال مشغول به کسب تجربه بودند و از ابتدایی‌ترین امور شروع به یادگیری می‌کردند، اما با وجود پیشرفت امکانات و وسایل ارتباط جمعی و رسانه‌ای، دنیا امروز زیاد به روش‌های سنتی تدریس استاد و شاگردی پایبند نیست.
یک هنرمند با بیان اینکه اولین بار به جای خواهرم تکلیف نقاشی‌اش را انجام دادم و متوجه استعدادم شدم گفت: بعد از آن به دنبال علاقه‌مند‌ی‌ام رفتم و تا به امروز نیز ۵۰ نمایشگاه در داخل و خارج از کشور برگزار کرده‌ام.
به گزارش فارس؛ هفته گذشته شهر همدان شاهد برگزاری نمایشگاه آثار نقاشی استاد احمد فتوت، یکی از هنرمندان برجسته این رشته هنری بود. نمایشگاهی که از هفتم تا ۱۵ آذرماه و به میزبانی گالری آرمان هنر هکمتان دایر شد و البته با استقبال مناسبی هم از سوی هنردوستان همراه بود. این امر بهانه‌ای شد تا گفت‌وگویی با این هنرمند فرهیخته داشته باشیم که مختصری از آن را در ادامه می‌خوانید.
لطفا از شروع علاقه‌مندی‌تان به نقاشی بگویید.
اولین بار در دوران مدرسه و زمانی که خواهر بزرگترم از انجام تکلیف نقاشی‌اش که ترسیم تصویری از اسکندر بود (آن زمان معلمان ترسیم چهره و تصاویر مشاهیر و بزرگان داخلی و خارجی را به عنوان تکلیف به دانش آموزان ارائه می‌کردند) ناتوان شده بود، من این کار را اگر چه شاید چندان حرفه‌ای هم نبود، انجام دادم و با هنر نقاشی ارتباط گرفتم.
پس از آن هم با دیدن آثاری که توسط دانش‌آموزان کلاس ششم و بخصوص نقاشی‌هایی که یکی از آن‌ها با وجود معلولیت حرکتی می‌کشید و در ویترین مدرسه برای نمایش عموم قرار می‌گرفت، بیشتر به این هنر علاقمند شدم و خیلی دوست داشتم بتوانم روزی چنین کاری را انجام دهم.
این اتفاقات باعث شد از همان دوران به نقاشی علاقه بیشتری پیدا کنم؛ پس از آن شروع کردم به بوم درست کردن، رنگ خریدن و درست کردن.
وضعیت هنر نقاشی در آن دوران چطور بود؟
متاسفانه در آن زمان در همدان استادی که نقاشی را به صورت اصولی تدریس کند، وجود نداشت، راستش من به صورت خودجوش به سمت این هنر رفتم و کسب علم و تجربه کردم؛ البته نقاشانی به صورت آماتور در همدان بودند، اما شاگرد هم نمی‌پذیرفتند.
از تفاوت آن دوران با حالا بگویید.
در گذشته هنرجویان نزد اساتید خود سال‌های سال مشغول به کسب تجربه بودند و از ابتدایی‌ترین امور شروع به یادگیری می‌کردند، اما با وجود پیشرفت امکانات و وسایل ارتباط جمعی و رسانه‌ای، دنیا امروز زیاد به روش‌های سنتی تدریس استاد و شاگردی پایبند نیست.
چه شد که به تهران رفتید؟
بعد از اینکه مدرک دیپلمم را گرفتم، متوجه شدم در تهران دانشکده هنر‌های زیبا رشته‌های هنری را به صورت تخصصی آموزش می‌دهد با اینکه ورود به این دانشکده و آزمون‌های ورودی آن بسیار دشوار بود، اما در نهایت سال ۱۳۴۸ قبول شدم و به دانشکده‌ای راه یافتم که تنها مرکز تخصصی آموزش هنر کشور در آن زمان بود.
در ادامه و پس از فارغ‌التحصیلی از آن، ابتدا در سازمان آموزش و پرورش و سپس در دانشگاه آزاد و بوعلی همدان به تدریس پرداختم.
شرایط و امکاناتی که همیشه در شهر‌های بزرگ وجود داشته است هیچگاه با شهر‌های کوچک قابل قیاس نیست بنابراین می‌بینیم همان اهمیتی که هنر در سال‌های دور در شهر‌های بزرگی مثل تهران داشت هم اکنون هم وجود دارد، البته وضعیت همدان نسبت به سابق خیلی بهتر شده است.
به گزارش فارس؛ هفته گذشته شهر همدان شاهد برگزاری نمایشگاه آثار نقاشی استاد احمد فتوت، یکی از هنرمندان برجسته این رشته هنری بود. نمایشگاهی که از هفتم تا ۱۵ آذرماه و به میزبانی گالری آرمان هنر هکمتان دایر شد و البته با استقبال مناسبی هم از سوی هنردوستان همراه بود. این امر بهانه‌ای شد تا گفت‌وگویی با این هنرمند فرهیخته داشته باشیم که مختصری از آن را در ادامه می‌خوانید.
لطفا از شروع علاقه‌مندی‌تان به نقاشی بگویید.
اولین بار در دوران مدرسه و زمانی که خواهر بزرگترم از انجام تکلیف نقاشی‌اش که ترسیم تصویری از اسکندر بود (آن زمان معلمان ترسیم چهره و تصاویر مشاهیر و بزرگان داخلی و خارجی را به عنوان تکلیف به دانش آموزان ارائه می‌کردند) ناتوان شده بود، من این کار را اگر چه شاید چندان حرفه‌ای هم نبود، انجام دادم و با هنر نقاشی ارتباط گرفتم.
پس از آن هم با دیدن آثاری که توسط دانش‌آموزان کلاس ششم و بخصوص نقاشی‌هایی که یکی از آن‌ها با وجود معلولیت حرکتی می‌کشید و در ویترین مدرسه برای نمایش عموم قرار می‌گرفت، بیشتر به این هنر علاقمند شدم و خیلی دوست داشتم بتوانم روزی چنین کاری را انجام دهم.
این اتفاقات باعث شد از همان دوران به نقاشی علاقه بیشتری پیدا کنم؛ پس از آن شروع کردم به بوم درست کردن، رنگ خریدن و درست کردن.
وضعیت هنر نقاشی در آن دوران چطور بود؟
متاسفانه در آن زمان در همدان استادی که نقاشی را به صورت اصولی تدریس کند، وجود نداشت، راستش من به صورت خودجوش به سمت این هنر رفتم و کسب علم و تجربه کردم؛ البته نقاشانی به صورت آماتور در همدان بودند، اما شاگرد هم نمی‌پذیرفتند.
از تفاوت آن دوران با حالا بگویید.
در گذشته هنرجویان نزد اساتید خود سال‌های سال مشغول به کسب تجربه بودند و از ابتدایی‌ترین امور شروع به یادگیری می‌کردند، اما با وجود پیشرفت امکانات و وسایل ارتباط جمعی و رسانه‌ای، دنیا امروز زیاد به روش‌های سنتی تدریس استاد و شاگردی پایبند نیست.
چه شد که به تهران رفتید؟
بعد از اینکه مدرک دیپلمم را گرفتم، متوجه شدم در تهران دانشکده هنر‌های زیبا رشته‌های هنری را به صورت تخصصی آموزش می‌دهد با اینکه ورود به این دانشکده و آزمون‌های ورودی آن بسیار دشوار بود، اما در نهایت سال ۱۳۴۸ قبول شدم و به دانشکده‌ای راه یافتم که تنها مرکز تخصصی آموزش هنر کشور در آن زمان بود.
در ادامه و پس از فارغ‌التحصیلی از آن، ابتدا در سازمان آموزش و پرورش و سپس در دانشگاه آزاد و بوعلی همدان به تدریس پرداختم.
شرایط و امکاناتی که همیشه در شهر‌های بزرگ وجود داشته است هیچگاه با شهر‌های کوچک قابل قیاس نیست بنابراین می‌بینیم همان اهمیتی که هنر در سال‌های دور در شهر‌های بزرگی مثل تهران داشت هم اکنون هم وجود دارد، البته وضعیت همدان نسبت به سابق خیلی بهتر شده است.
از برنامه‌هایتان بعد از فارغ‌التحصیلی بگویید.
یکی از اهدافم بعد از دوران تحصیل، تاسیس رشته‌های گرافیک و معماری در مقطع هنرستان در همدان بود؛ خوشبختانه بعد از پیگیری‌های فراوان و با همکاری وزارت آموزش و پرورش در سال ۱۳۶۳ اتفاق افتاد و هنرستان‌های چمران (پسرانه) و تهذیب (دخترانه) در همدان تاسیس شد و تبدیل به مکان مناسبی برای کشف و پرورش استعداد‌ها و هنرمندان بسیاری در همدان گشت.
آیا به اهداف مدنظرتان در این عرصه هنر دست یافته‌اید؟ اگر نه چه برنامه‌ای دارید؟
هنر راهی بی‌انتهاست و تاکنون هیچ هنرمندی در دنیا پیدا نشده ادعا کند به تمام خواسته‌ها و اهداف خود رسیده است؛ هنرمند هرچقدر هم که از درجات علمی بالاتر یا مطالعات و دانش بیشتری برخوردار باشد، باز هم تشنه آموختن است و بنده هم از این قاعده مستثنی نبوده و همیشه دنبال یادگیری‌ام.
سبکهای مختلف نقاشی را همیشه دنبال کرده‌ام و به این نتیجه رسیدم که زمان آن گذشته که هر نقاشی باید سبک و شیوه خاصی داشته باشد بلکه افراد موفق کسانی هستند که شاید به هر شیوه‌ای کار کرده باشند، اما در پایان اثر مناسب و مطلوبی ارائه داده‌اند.
امروز همه بر این واقفند که هنرجویان تحصیلات آکادمیک و تئوری را باید در کنار تجربه و فعالیت‌های عملی در کنار یکدیگر داشته باشند تا بتوانند به موفقیت رسیده و پله‌های ترقی را طی کنند.
تاکنون موفق به برگزاری چند نمایشگاه از آثارتان شده‌اید؟
حدود ۵۰ نمایشگاه در داخل و خارج از کشور داشتم که بیشتر آن‌ها جنبه هنری و برای نمایش عموم داشته است، از برگزاری نمایشگاه اخیرم در همدان رضایت کامل دارم بخصوص اینکه این نمایشگاه در محل بسیار مناسبی در گالری آرمان برگزار شد و با استقبال و حضور گرم افراد کثیری از علاقمندان به هنر همراه بود که از همه این عزیزان تشکر می‌کنم.
البته در این نمایشگاه بیش از ۳۰ اثر در قالب امپرسیونیسم و مدرن و در شیوه‌های سه سبکی برای بازدید عموم ارائه شده بود که اکثر آن‌ها مربوط به سال‌های اخیر و دهه ۹۰ است که البته تعدادی هم از سال‌های قبل‌تر در بین آن‌ها وجود دارد.
ضمن تشکر از وقتی که در اختیار گذاشتید، اگر صحبتی دارید بفرمایید.
من هم از شما متشکرم، امیدوارم بتوانم به اهدافی که دارم دست یابم، در گذشته بیشتر ایده‌های آثارم را از طبیعت می‌گرفتم، اما از آنجا که همیشه به دنبال کار‌های جدیدام، در حال حاضر بیشتر علاقمند به کارکردن در موضوعات اجتماعی مثل زلزله، کوچ و... هستم.
هنر راهی بی‌انتهاست و تاکنون هیچ هنرمندی در دنیا پیدا نشده ادعا کند به تمام خواسته‌ها و اهداف خود رسیده است؛ هنرمند هرچقدر هم که از درجات علمی بالاتر یا مطالعات و دانش بیشتری برخوردار باشد، باز هم تشنه آموختن است و بنده هم از این قاعده مستثنی نبوده و همیشه دنبال یادگیری‌ام.
سبکهای مختلف نقاشی را همیشه دنبال کرده‌ام و به این نتیجه رسیدم که زمان آن گذشته که هر نقاشی باید سبک و شیوه خاصی داشته باشد بلکه افراد موفق کسانی هستند که شاید به هر شیوه‌ای کار کرده باشند، اما در پایان اثر مناسب و مطلوبی ارائه داده‌اند.
امروز همه بر این واقفند که هنرجویان تحصیلات آکادمیک و تئوری را باید در کنار تجربه و فعالیت‌های عملی در کنار یکدیگر داشته باشند تا بتوانند به موفقیت رسیده و پله‌های ترقی را طی کنند.
تاکنون موفق به برگزاری چند نمایشگاه از آثارتان شده‌اید؟
حدود ۵۰ نمایشگاه در داخل و خارج از کشور داشتم که بیشتر آن‌ها جنبه هنری و برای نمایش عموم داشته است، از برگزاری نمایشگاه اخیرم در همدان رضایت کامل دارم بخصوص اینکه این نمایشگاه در محل بسیار مناسبی در گالری آرمان برگزار شد و با استقبال و حضور گرم افراد کثیری از علاقمندان به هنر همراه بود که از همه این عزیزان تشکر می‌کنم.
البته در این نمایشگاه بیش از ۳۰ اثر در قالب امپرسیونیسم و مدرن و در شیوه‌های سه سبکی برای بازدید عموم ارائه شده بود که اکثر آن‌ها مربوط به سال‌های اخیر و دهه ۹۰ است که البته تعدادی هم از سال‌های قبل‌تر در بین آن‌ها وجود دارد.
ضمن تشکر از وقتی که در اختیار گذاشتید، اگر صحبتی دارید بفرمایید.
من هم از شما متشکرم، امیدوارم بتوانم به اهدافی که دارم دست یابم، در گذشته بیشتر ایده‌های آثارم را از طبیعت می‌گرفتم، اما از آنجا که همیشه به دنبال کار‌های جدیدام، در حال حاضر بیشتر علاقمند به کارکردن در موضوعات اجتماعی مثل زلزله، کوچ و... هستم.
