اعتقاد به یک مصلح و منجی که سرانجام جهان را به سوی عدالت رهنمون سازد و جامعه بشری را به سعادت و تکامل رساند، امری است که در بین تمام ادیان آسمانی مشترک است و ما مسلمانان نیز، به آمدن یک منجی از عترت پیامبر صلی الله علیه و آله که «مهدی» نام دارد و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد، اعتقاد داریم.
اعتقاد به یک مصلح و منجی که سرانجام جهان را به سوی عدالت رهنمون سازد و جامعه بشری را به سعادت و تکامل رساند، امری است که در بین تمام ادیان آسمانی مشترک است و ما مسلمانان نیز، به آمدن یک منجی از عترت پیامبر صلی الله علیه و آله که «مهدی» نام دارد و در آخرالزمان ظهور خواهد کرد، اعتقاد داریم.
به گزارش ایکنا، اصل مهدویت در اسلام باور به قیام مردی است از نسل رسول اکرم(ص) که با نیرویی خداوندی در آخرالزمان ظهور می‌کند و جهان را پر از عدل و داد می‌نماید بر این باور غیبت کبری امام مهدی (عج) هم اکنون نیز ادامه دارد و امام زنده و آگاه امّا ناپیدا از چشم مردم رهبری امت را به دوش می‌کشد.
مهدویت در قرآن
در قرآن کریم آیات بسیاری وجود دارد که منسوخ به حضرت مهدی(عج) است که به اختصار به برخی از این آیات اشاره می‌شود:
خداوند متعال در سوره‌ی مبارکه صف آیه‌ی ۹ می‌فرماید «... لِیُظهِرَهُ عَلَی الدّین کُلّهُ وَ لَوکَرِهَ المُشرِکون؛ تا تمامی دین را آشکار کند اگر چه مشرکان ناخشنود گردند. » (صف / ۹)
علامه ابوعبدالله محمد بن یوسف گنجی از علمای شافعی مذهب در کتاب «البیان اخبار صاحب الزمان» می‌گوید: سعید بن جبیر در تفسیر آیه‌ی فوق گفته که منظور این آیه مهدی(عج) است که از عترت فاطمه(سلام الله علیها) می‌باشد.
همچنین آیه‌ی ۶۱ سوره‌ی زخرف را که می‌فرماید «و إنّه لَعِلمٌ للسّاعة؛ و همانا او نشانه و مقدمه قیامت است، دلالت کننده بر حضرت مهدی (عج) می‌دانند. مقاتل بن سلیمان و گروهی از مفسرین که در تفسیر از او تبعیت می‌کنند عقیده دارند که منظور از «او» در آیه‌ی شریفه مهدی(عج) است در آخرالزمان ظهور خواهد نمود.
سرافکندگی دنیوی
در سوره‌ی بقره آیه ۱۱۴ و نیز سوره مائده آیه ۴۱ داریم «لَهُم فِی الدّنیا خزیٌ ؛ در این دنیا ذلّت و خواری نصیب آنها می‌شود.»
حافظ بن جریر طبری در تفسیر جامع الفیان خود در مورد آیه‌ی شریفه حدیثی را بدین مضمون نقل کرده است. «خواری ایشان در دنیا هنگام ظهور مهدی(عج) است که قسطنطنیه را فتح می‌نماید و ایشان را می‌کشد. این سرافکندگی ایشان در دنیاست.»
خواجه کلان قُندوزی حنفی می‌گوید: رفاعة بن موسی در مورد آیه‌ی ۸۲ سوره آل عمران از حضرت صادق(ع) نقل می‌نماید که فرمود «هنگامی که حضرت مهدی(عج) قیام کند قطعه زمینی نمی‌ماند مگر آنکه بانگ شهادت توحید «لا اله الاّ الله» و نبوت پیامبر«محمد رسول الله» در آن بلند می‌شود، کنایه از گسترش اسلام در تمامی روی زین و تسلیم همگان به فرمان و دین الهی.» و آن آیه چنین است: و لَه اسلَمُ مَن فِی السَمواتِ و الارض طَوعاً و کَرهاً؛ و هر چه در آسمانها و زمین است خواسته و ناخواسته تسلیم فرمان او می‌شود. (آل عمران / ۸۲)»
آیاتی که ذکر شد آیت قرآن معتبری بود که براساس منابع اهل تسنن دلالت بر اصالت مهدویت دارند. اکنون به نقل آیاتی می‌پردازیم که شیعه براساس تفاسیر خود در مورد حضرت مهدی(عج) می‌داند.
۱۱۰ آیه‌ی مهدوی
علامه‌ی بزرگوار سیدهاشم بحرانی در کتاب «الحجّة فیما نزل فی القائم الحجة» به بررسی صد و ده الی صد و بیست آیه پرداخته است که در باب مهدویت هستند و احادیث وارده ذیل آیات شریفه را جمع آوری نموده است. از جمله این آیات آیه شریفه‌ی ۸۱ سوره مبارکه اسراء است که می‌فرماید «قُل جاءَ الحَق و زَهَقَ الباطِل؛ بگو حق آمد و باطل نابود گشت. امام باقر(ع) می‌فرمایند «هنگامی که قائم ظهور کند دولت باطل نابود می‌شود و بر کنار می‌گردد.»
همچنین از امام باقر(ع) نقل است که فرمودند: آیه‌ی «والذین إن مکّناهم فی الارض اقاموا الصّلوة و آتوا الزکوة و أمروا بالمعروف و نهوا عن المنکر ولله عاقبة الامور؛ آنان که اگر در زمین تمکین یابند و اقتدارشان بخشیم نماز را به پای می‌دادند و زکات می‌دهند و به خوبی‌ها فرمان می‌دهند و از زشتی‌ها باز می‌دارند و پایان همه کارها به دست خدا است.» (حج/۴۱) در مورد حضرت مهدی (عج) و اصحاب آن بزرگوار نازل شده است که خداوند آنها را بر شرق و غرب زمین تملک دهد و به وسیله آنها دین را آشکار نماید تا آن که اثری از ظلم و انحراف و کج روی دیده نشود.
