به گزارش تابناک همدان از شفقنا، این مدرس دانشگاه در بیان باید ها و نبایدهایی که در طرح اینترنت امن برای کودک باید درنظر گرفت، می گوید: بخش اعظم سواد رسانه ای درباره کودکان به رفتار والدین برمی گردد چون رفتار غالب کودکان تقلیدی از رفتار بزرگترهاست که در بازی های کودکانه آن ها هم این تقلید قابل مشاهده است. به بیان ساده تر کودکان در استفاده از موبایل و نرم افزارهای موبایلی نوع رفتارشان شبیه سازی رفتار بزرگترها است. بنابراین در گام اول بزرگترها باید رفتار الگویی خود را تغییر دهند و آن را اصلاح کنند تا کودکان الگوی مناسبی برای مشاهده داشته باشند.
او ادامه می دهد: وقتی والدین در همه جا گوشی به دست هستند، این تصویر در ذهن کودک ایجاد می شود که موبایل یک ابزار مهم و ضروری برای فرد است و در همه جا باید همراهش باشد. در واقع ما با این کار کلیشه ای محکم درباره استفاده از وسایل ارتباط جمعی و تکنولوژی های نوین در ذهن کودک ایجاد می کنیم. در صورتی که اگر رفتار ما نسبت به تکنولوژی های ارتباطی و موبایلی به چشم یک ابزار جهت نزدیک شدنمان به اهدافمان باشد، همین حس را هم در کودکمان ایجاد می کنیم.
وصالی تاکید می کند: تا زیر سه سال استفاده از انواع رسانه ها برای کودک مجاز نیست. به این دلیل که کودک را دچار خطاهای شناختی و ادراکی می کند و کودک نیازمند تجربه انگاره های ذهنی خودش نسبت به موضوعات مختلف در فضای واقعی است. رسانه ها چون می توانند تصویری ساختگی درباره موضوعات مختلف از افراد ارائه دهند، می توانند این خطای ادراکی و شناختی را برای کودکان ایجاد کنند.
او مثال می زند: اگر پیش از موعد، کودک را در معرض بازی موبایلی درباره آموزش رنگ ها قرار دهیم، علاوه بر اشعه هایی که می تواند اختلالات جدی در روند رشد کودک ایجاد کند، می تواند خطای ادراکی شناختی در شناخت کودک از رنگ ها ایجاد کند. حتی ممکن است دچار کور رنگی شود و نتواند رنگ های موجود در طبیعت را به درستی تشخیص دهد. چون رنگ های پر رنگ و لعابی که در بازی های موبایلی می بینیم، اغراق شده هستند و احتمال دارد همانند آن ها را در طبیعت پیدا نکنیم.
وصالی به تجربه کشورهای موفق در زمینه صیانت از کودک در فضای مجازی اشاره می کند و می گوید: در کشوری هایی نظیر آلمان کودک در هنگام تولد، یک آی دی به او تعلق می گیرد و این آی دی تنها مسیر اتصال فرد به اینترنت است و سبب می شود برای ورود به شبکه های اجتماعی از فرد خوداظهاری صورت نگیرد چون فرد یک هویت کاملا مشخص در هنگام ورود به شبکه های اجتماعی دارند.
او ادامه می دهد: در چنین شرایطی مدیران جامعه می توانند به راحتی این موضوع را مدیریت کنند. به عبارتی برنامه هایی که برای کودک مفید نیست وقتی برایش باز نشوند، نگرانی بسیار مهمی از دوش خانواده برداشته می شود. علاوه بر آن هویت افراد در این فضا مشخص است و بازساخت هویت های جعلی در آن ها خطای ادراکی ایجاد نمی کند تا تصور کنند که در این فضا ناشناخته و گمنام هستند. به همین دلیل حضور کودک در شبکه های اجتماعی و موبایلی نیازمند نظارت والدین و نظارت اجتماعی است تا اگر رفتار نامناسب و پرخطری از خود نشان داد، دیگران به او کمک کنند و یا او را از مخاطرات این فضا برحذر دارند.
