حجت الاسلام وحیدی در یادداشتی که در اختیار شفقنا قرار داد، آورده است: در ادامهی آیات سورهی فرقان به آیه ۴۱ میرسیم که خداوند میفرماید قریشیان هرگاه به پیامبر (ص) میرسیدند او را تمسخر میکردند. این چندمین بار است که در قرآن چنین مطلبی تکرار میشود و این حکایت از شدت تمسخر و توهینهایی است که اهل مکه نسبت به آن حضرت داشتند. شاید پیام این آیات این باشد که انسانهای بزرگ در مسیر حق و حقیقت از توهین و تمسخر هراس نداشته باشند و این را بدانند که مردم کوته فکر و کسانی که منافع خود را در خطر میبینند سکوت نخواهند کرد و فقط با صبر و بردباری میتوان از کنار آنها گذشت.
در ادامه در آیه ۴۳ خطاب به پیامبر (ص) گفته شده که آیا تو بر چنین کسانی گماشته و نگهبان هستی؟ به این معنا که پیامبر (ص) نگهبان دینی افراد نیست و قرار نیست که با دخالت در ارادهی آنها و محدود نمودنِ آزادیهای افراد، اسباب هدایت را فراهم کند بلکه پیامبر (ص) وظیفه دارد که ابلاغ پیام الهی را کند، ولی نمیتواند و نباید آزادی هایشان را بگیرد بلکه عرصهی امتحان برای همهی افراد فراهم باشد.
حال همهی این مطالب را مقایسه کنید با رفتاری که خلفای بعد از پیامبر (ص) با مردم داشتند، آیا در مقابل امانتها صبوری میورزیدند؟ آیا کسی جرأت توهین به آنها را داشت؟ و همچنین خود را نگهبان دین مردم فرض میکردند و لذا به خود اجازه میدادند برای دین افراد در آزادیهای آنها دست برده و محدود کنند یا در مواقعی از اجبار و تهدید در انجام و ترک امور دینی استفاده کنند./ شفقنا